Philippe Robrecht

Emma

Als jonge vrouw brak je m'n hart
Iedereen vond ons zo apart
We leken geboren voor elkaar

Ik voelde sinds die eerste dag
Dat ik nooit zou scheiden van jouw lach
Je was een wonder van een vrouw

Maar het lot dacht toen anders dan de wil
Van onze harten
En dat was fataal

Emma Emma
Emma Emma
Emma Emma
Emma Emma

We zijn onze eigen weg gegaan
Je hebt twee kinderen en een baan
Je vergeten lukt me nooit

Lijken de kinderen echt op jou
Schijnen hun ogen even blauw
Dat moeten mooie kinderen zijn

Ik zag een toekomst voor ons twee
Ik nam je overal met me mee
Tot de laatste dans

Emma Emma
Emma Emma
Emma Emma
Emma Emma

Zo is het, het blijft zoals het is
Ik leerde leven met het gemis
M'n dromen hou ik voor mezelf

Jouw stem klinkt warmer dan voorheen
't Is enkel hartstocht die verdween
Of brandt het vuur nog heel diep in jou

Het verleden was ons beiden niet gezind
Wie van ons heeft dit gewild
Geen mens die het weet

Emma Emma
Emma Emma
Emma Emma
Emma Emma

Emma Emma
Emma Emma
Emma Emma
Emma Emma
Emma Emma

© Copyright Robrecht