Philippe Robrecht

Niemand

Ik zag je staan
En dat duurde een seconde
Ik keek je aan
Maar dat duurde wel een eeuw

Wat dacht je dan
Dat ik zou wijken voor die blik
Wat dacht je dan
Dat ik voor jou opzij zou gaan

Er was een tijd
Dat zo'n moment ons kon bevrijden
Van eenzaamheid
Zonder woorden zonder spijt

We hadden allebei
Een verlangen een gedrevenheid
We dachten allebei
Dit duurt een eeuwigheid

Niemand kan het weten
Het was tussen jou en mij
Ik kan het niet vergeten
Het was een wonderbare tijd
Ik zal je niet smeken om een nieuw begin
We hadden het gekregen
Ik had het naar m'n zin

Ik zal nooit
Mezelf geven aan een ander
Want niemand kan
Jouw herinnering verslaan

Of dacht je dan
Dat ik het speelde als een spel
Verwacht je dan
Dat ik gewoon door zou gaan

Niemand kan het weten
Het was tussen jou en mij
Ik kan het niet vergeten
Het was een wonderbare tijd
Ik zal je niet smeken om een nieuw begin
We hadden het gekregen
Ik had het naar m'n zin

Of dacht je dan
Dat ik het speelde als een spel
Verwacht je dan
Dat ik gewoon door zou gaan

Niemand kan het weten
Het was tussen jou en mij
Ik kan het niet vergeten
Het was een wonderbare tijd
Ik zal je niet smeken om een nieuw begin
We hadden het gekregen

Niemand kan het weten
Het was tussen jou en mij
Ik kan het niet vergeten
Het was een wonderbare tijd
Ik zal je niet smeken om een nieuw begin
We hadden het gekregen
Ik had het naar m'n zin

© Copyright Robrecht